Καθώς η ανάγνωση της επιστημονικής βιβλιογραφίας καθίσταται αρκετά δύσκολη από άτομα έκτος του επιστημονικού χώρου, προκύπτει η ανάγκη για εκλαΐκευση της επιστημονικής γνώσης. Πολλοί οργανισμοί και περιοδικά επικεντρώνονται σε αυτήν την προσπάθεια. Ωστόσο, βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με επιστημονικές ειδήσεις από εφημερίδες και ιστοσελίδες. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ χρήσιμο να μπορεί να διαγνώσει κανείς αν η πηγή εμφορείται από προκαταλήψεις ιδεολογικού ή άλλου χαρακτήρα, κάτι που τις περισσότερες φορές την καθιστά μεροληπτική. Προκειμένου να αξιολογήσουμε την εγκυρότητα των πληροφοριών που διαβάζουμε θα πρέπει να διαθέτουμε κάποια γνωστικά εφόδια. Αυτά αφορούν στην ικανότητα αξιολόγησης της αξιοπιστίας των πηγών, τις γνώσεις μας γύρω από ζητήματα τις επιστήμης, τις διάφορες λογικές πλάνες στις οποίες μπορεί να υποπέσουμε καθώς και το πώς λειτουργεί η επιστημονική μέθοδος. Τα εφόδια αυτά θα τα αναλύσουμε συνοπτικά παρακάτω. Ποιες πηγές είναι αξιόπιστε
Η δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η επιστήμη. Η απόρριψη καλά τεκμηριωμένων επιστημονικών θέσεων αποτελεί τον κοινό τόπο των αρνητών της κλιματικής αλλαγής, των αντιεμβολιαστών, των αντικείμενων στη θεωρία της εξέλιξης και των υπέρμαχων της επίπεδης γης. Μεσούσης όμως της πανδημίας, η απροθυμία μερίδας συμπολιτών μας να συμμορφωθούν με τα μέτρα προφύλαξης ή να αποδεχτούν την πραγματικότητα του ιού συνιστά κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Έτσι, οι “σκεπτικιστές” αντιμετωπίζονται συχνά με οργή ή απαξία ως «ψεκασμένοι» ή «κοβηλίθιοι/covidiots». Η διακωμώδηση όμως είναι ελάχιστα αποτελεσματική ως μέθοδος πειθούς. Άλλωστε, το υπόδειγμα της επιστημονικής προσέγγισης συνοψίζεται στο απόφθεγμα του Σπινόζα: «έχω καταβάλει αδιάκοπες προσπάθειες να μη χλευάζω, να μη διεκτραγωδώ, να μην περιφρονώ τις πράξεις των ανθρώπων αλλά να τις κατανοώ». Πράγματι, γνωρίζουμε πως οι πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά και οι αντιλήψεις των ανθρώπων γύρω από ηθικά ζητήμ